Is de Bijbel Gods Woord?
Of is het een boek waarin mensen van vroeger hun ervaringen met God hebben beschreven?
Een ander soort blog deze keer dan wat je van mij gewend bent. Maar dit houdt me bezig en ik denk dat het belangrijk is dat gelovigen hier een antwoord op hebben.
Ik merk dat er een stroming in de evangelische kerken binnendringt die de Bijbel niet meer ziet als Gods Woord. Natuurlijk zegt men dat niet met zoveel woorden. De autoriteit van de Bijbel wordt op een meer subtiele manier aangetast. Bijvoorbeeld op de website Lazarus (hét online platform voor progressieve christenen van de Evangelische Omroep). Ik lees daar in een blog:
“Met andere woorden, de Bijbel is een verzameling van boeken over mensen die veel op ons lijken, die proberen erachter te komen hoe het zit, en doen wat ze kunnen om er iets van te maken.”
Dat klinkt behoorlijk vaag in mijn oren. De Bijbelboeken zijn dus geschreven door mensen die ook maar “probeerden” om te ontdekken hoe het zit. Wat moet ik met zo’n boek? De Bijbel verdient dan hooguit een plekje in de alsmaar uitdijende bibliotheek met zelfhulpboeken die de wereld rijk is.
In een andere blogpost op dezelfde website lees ik een citaat van Richard Rohr:
Als we kijken naar de manier waarop hij (Rohr bedoelt Jezus) de Bijbel uitlegde, zouden we zelfs kunnen zeggen dat Jezus lichtzinnig omging met de enige Bijbel die hij kende – de Hebreeuwse Bijbel.
Ging Jezus lichtzinnig om de Schriften? Ik denk dat de Bijbel iets heel anders aantoont. Hij nam de Schrift uitermate serieus en roept ons op om hetzelfde te doen. In deze blog een aantal argumenten vanuit de Bijbel die dit aantonen.
