‘k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheid

Gisterenmiddag zat ik aan het bed van mijn ernstig zieke schoonmoeder.  Na een herseninfarct is ze rechtszijdig verlamd en kan niet meer praten. Ze begrijpt wel alles en laat met knikken of schudden weten wat ze wil. Natuurlijk is de communicatie op die manier zeer beperkt en soms voelt het hopeloos als ze iets duidelijk wil maken. Heeft ze het warm of koud? Wil ze drinken? Wil ze gedraaid worden naar haar zij of toch weer op haar rug? Soms een diepe zucht en inademen alsof ze iets wil zeggen. Maar op mijn vraag of ze niet wilde proberen te praten, schudde ze haar hoofd. Op een gegeven moment zocht Jaap met zijn telefoon een Psalm op via Youtube. Het was Psalm 89 de verzen 1 en 7. Direct bij de eerste klanken klaarde haar ogen op en ze begon mee te zingen. Enigszins krakend en niet zo krachtig maar wel verstaanbaar, de echte woorden, goed gearticuleerd. Wij zaten met tranen in onze ogen, we hadden haar stem 13 dagen niet gehoord en nu zong ze mee. Na het eerste  couplet raakte ze even in de war, het is een lange Psalm en na het eerste  kwam niet het tweede maar het zevende couplet. Ook die pikte ze op.
Wat een Psalm, toen ik hem thuis nog even opzocht in mijn Bijbel (onberijmd) kreeg ik opnieuw kippenvel. De eerste twee verzen luiden als volgt:

1 Ik zal de blijken van goedertierenheid van de HEERE eeuwig bezingen,
van generatie op generatie Uw trouw met mijn mond bekendmaken.
2 Want ik heb gezegd: Uw goedertierenheid zal voor eeuwig gebouwd worden;
Uw trouw hebt U vast doen staan in de hemel zelf.

Mijn lieve schoonmoeder die niet meer kan praten, kan nog steeds zingen van de goedheid van de Heer. En met de mond die eigenlijk niet meer wil, maakt ze nog steeds Zijn trouw bekend. Wat een grote God hebben wij! Voor ons ook een bemoediging, dit is wat een leven in geloof uitwerkt! Ze heeft altijd de Heer van harte lief gehad en dat mag nu nog steeds zijn vruchten afwerpen.

Psalm 89:1 en 2 berijmd:
‘k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheên;
Uw waarheid t’ allen tijd vermelden door mijn reên.
Ik weet, hoe ’t vast gebouw van Uwe gunstbewijzen,
Naar Uw gemaakt bestek, in eeuwigheid zal rijzen;
Zo min de hemel ooit uit zijnen stand zal wijken,
Zo min zal Uwe trouw ooit wank’len of bezwijken.