Zwakken en sterken: Rom.15:1-13

Inleiding

Paulus is nog niet klaar met het onderwerp van de zwakken en de sterken. Het is jammer dat hier een nieuw hoofdstuk begint. De hoofdstukindeling in onze Bijbels is niet geïnspireerd en we moeten Romeinen 14:1 tot en met 15:13 als eenheid beschouwen. Paulus begint én eindigt met het gebod om elkaar te aanvaarden:

Romeinen 14:1 Aanvaard dan wie zwak is in het geloof, maar niet om over meningsverschillen te strijden.
Romeinen 15:7 Daarom, aanvaard elkaar zoals ook Christus ons aanvaard heeft, tot heerlijkheid van God.

We hebben in de vorige twee studies gezien dat de spijswetten en speciale feestdagen meningsverschillen veroorzaakten in de gemeente. De sterke gelovige is volgens Paulus degene die alles eet en die alle dagen gelijk acht. De zwakke eet alleen plantaardig voedsel en viert speciale dagen. De sterke wordt opgeroepen om de zwakke te verdragen. En de zwakke mag de sterke niet oordelen.

Opbouw van dit gedeelte

Paulus rondt hier zijn onderwijs over de sterken en de zwakken af. Hij herhaalt zijn oproep aan de sterken om niet hun eigen belangen voorop te stellen. Maar om te handelen op een manier die anderen opbouwt en bemoedigt. En Paulus wijst daarbij op Christus, ons grote voorbeeld.

We zien in de verzen 1 tot en met 6 dezelfde opbouw als in de verzen 7 tot en met 13. Beide gedeelten beginnen met een oproep en eindigen in een gebed.

• Oproep om ieder zijn naaste op te bouwen (verzen 1 en 2)
  • Voorbeeld van Christus; ook Christus heeft niet Zichzelf behaagd (vers 3)
    • Zoals geschreven staat: Schriften ter onderbouwing (verzen 3 en 4)
      • Gebed om onderling eensgezind te zijn (verzen 5 en 6)
• Oproep om elkaar te aanvaarden (vers 7)
  • Voorbeeld van Christus; ook Christus heeft ons aanvaard (verzen 7 en 8)
    • Zoals geschreven staat: Schriften ter onderbouwing (verzen 9-12)
      • Gebed om vervuld te worden met blijdschap en vrede (vers 13)

Romeinen 15:1-4: Behagen tot opbouw

1 Maar wij die sterk zijn, zijn verplicht de zwakheden van hen die niet sterk zijn te dragen, en niet onszelf te behagen.
2 Laat daarom ieder van ons zijn naaste behagen ten goede, tot opbouw.
3 Want ook Christus heeft niet Zichzelf behaagd, maar zoals geschreven staat: Al de smaad van hen die U smaden, is op Mij gevallen.
4 Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden.

Verzen 1 en 2: De zwakheden dragen

Paulus rekent zichzelf tot de sterken (Wij die sterk zijn) en roept de sterken op om de zwakheden van de niet sterken te dragen. Dat gaat verder dan alleen de zwakke verdragen en accepteren. Het is het letterlijk dragen van de zwakheden. Het zal de sterke wat kosten om het belang van de zwakke hoger te achten dan het eigenbelang. Hetzelfde woord voor “dragen” gebruikt Paulus in de Galatenbrief:

Galaten 6:2
Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.

Verzen 3 en 4: Het voorbeeld van Christus

Dan wijst hij op het voorbeeld dat Christus gegeven heeft. Hij leefde niet voor Zichzelf, maar Hij kwam om te dienen en Zijn leven te geven (Mattheus 20:28). Hij is arm geworden voor ons (2 Korinthe 8:9) en Hij heeft de gestalte van een slaaf aangenomen (Filippenzen 2:7 en 8).

Om dit vanuit de Schriften te onderbouwen, citeert Paulus psalm 69:10 waar staat:

Psalm 69:10
Want de ijver voor Uw huis heeft mij verteerd; al de smaad van wie U smaden, is op mij gevallen.

De Here Jezus Christus verdroeg alle smaad, de haat en de opstand die tegen God gericht was. Paulus citeert het tweede deel van vers 10 maar het eerste deel herkennen we ook omdat Johannes het noemt als hij de tempelreiniging door Jezus beschrijft:

Johannes 2:17
En Zijn discipelen herinnerden zich dat er geschreven is: De ijver voor Uw huis heeft mij verslonden.

Psalm 69 wordt maar liefst zeven keer geciteerd in het Nieuwe Testament en is bij uitstek een messiaanse psalm. De hele psalm laat zien hoeveel de Here Jezus heeft moeten lijden en hoe Hij Zichzelf heeft opgeofferd voor ons. Paulus wijst er vervolgens op dat alles wat in de Schrift geschreven staat, bedoeld is om ons te onderwijzen, zodat wij troost en hoop kunnen putten uit Gods beloften. Psalm 69 eindigt met deze woorden van troost en hoop:

Psalm 69:33-37
Als de zachtmoedigen dit zien, zullen zij zich verblijden; Want de HEERE hoort de armen, Hij veracht Zijn gevangenen niet.
Laten hemel en aarde Hem loven, de zeeën en al wat daarin krioelt.
Want God zal Sion verlossen en de steden van Juda herbouwen; daar zullen zij wonen en het bezitten.
Het nageslacht van Zijn dienaren zal het in erfelijk bezit krijgen; wie Zijn Naam liefhebben, zullen daarin wonen.

Romeinen 15:5 en 6: Gebed

5 En de God van de volharding en van de vertroosting moge u geven onderling eensgezind te zijn in overeenstemming met Christus Jezus,
6 opdat u eensgezind, met één mond, de God en Vader van onze Heere Jezus Christus verheerlijkt.

Paulus voegt er een gebed aan toe. Mag het zo zijn dat God Zelf ons volharding en troost geeft om met elkaar God te verheerlijken. In overeenstemming met Christus Jezus, die Zich liet leiden door de Schrift, kunnen wij ons laten bemoedigen en vertroosten door de Schrift. En alleen door Jezus Christus kunnen we eensgezind God verheerlijken.

Dat vraagt onderwerping aan de Schriften die ons onderwijzen en ons een houding voorhouden van aanvaarding over en weer. Daarom herhaalt Paulus in de verzen 7-13 ter afsluiting nog een keer de opdracht om elkaar te aanvaarden.

Romeinen 15:7-9: Jood en heiden

7 Daarom, aanvaard elkaar zoals ook Christus ons aanvaard heeft, tot heerlijkheid van God.
8 En ik zeg dat Jezus Christus een Dienaar van de besnijdenis is geworden ter wille van de waarheid van God om de beloften aan de vaderen te bevestigen,
9 en opdat de heidenen God zouden verheerlijken vanwege de barmhartigheid, zoals geschreven staat: Daarom zal ik U belijden onder de heidenen, en Uw Naam lofzingen.

Vers 7: Aanvaard elkaar

Zo was Paulus ook in Romeinen 14:1 met dit onderwerp begonnen. Door elkaar te aanvaarden, zoals Christus ons aanvaard heeft, verheerlijken wij God.

Verzen 8 en 9: Jood en heiden op verschillende wijze aanvaard

In de verzen 8 en 9 laat Paulus zien hoe Christus Jood en heiden heeft aanvaard. Voor de Joden, die Paulus de besnijdenis noemt, kwam Hij als dienaar om de beloften aan hun voorvaderen te vervullen. Zo bevestigde Hij dat God trouw is aan Zijn beloften (vers 8). Hoewel die beloften niet voor de heidenen waren, kunnen ook zij het heil ontvangen dankzij de barmhartigheid van God. En zo kunnen beiden de Jood en de heiden eensgezind God verheerlijken.

Dan citeert Paulus een aantal teksten uit het Oude Testament waar de heidenen genoemd worden. Het was al aangekondigd dat zij deel zouden krijgen aan het verheerlijken van God. David had al gezongen: “Daarom zal ik U, HEERE, loven onder de heidenvolken, voor Uw Naam zal ik psalmen zingen”. Dit lied zingt David als hij gered is uit de hand van al zijn vijanden en uit de hand van Saul. Het is psalm 18 en staat ook in 2 Samuel 22:1-51.

Romeinen 15:10-12: meer citaten

10 En verder zegt Hij: Wees vrolijk, heidenen, met Zijn volk!
11 En verder: Loof de Heere, alle heidenvolken, en prijs Hem, alle volken!
12 En verder zegt Jesaja: De wortel van Isaï zal er zijn en Hij Die opstaat om heerschappij te voeren over de heidenen, op Hem zullen de heidenen hopen.

Paulus voegt nog drie tekstverwijzingen toe waar staat dat de heidenvolken God zullen eren, samen met Israël. Deze teksten zijn niet willekeurig gekozen. Paulus neemt ze uit de wet (de Thora), de Psalmen en de profeten. Hiermee laat hij zien dat de hele Schrift getuigt dat de heidenen samen met Israël God zullen eren.

Vers 10: De Thora

“Wees vrolijk, heidenen, met Zijn volk” staat in Deuteronomium 32:43. Het is het lied van Mozes dat hij tot de Israëlieten gesproken heeft voor zijn sterven. Vlak voordat zij het beloofde land zouden ingaan. Paulus heeft in de Romeinenbrief al twee keer eerder uit het lied van Mozes geciteerd (in Romeinen 10:19 en 12:19).

Vers 11: De Psalmen

Het citaat in vers 11 komt uit psalm 117:

Psalm 117:1-2
1 Loof de HEERE, alle heidenvolken; prijs Hem, alle natiën.
2 Want Zijn goedertierenheid is machtig over ons; de trouw van de HEERE is voor eeuwig. Halleluja!

Ook de kortste psalm in het Psalmenboek getuigt van een toekomst waar alle volken God zullen prijzen.

Vers 12: De Profeten

Tenslotte haalt Paulus Jesaja aan. In onze vertaling staat er in Jesaja 11

Jesaja 11:10
Want op die dag zal de Wortel van Isaï er zijn, Die zal staan als banier voor de volken. Naar Hém zullen de heidenvolken vragen. Zijn rustplaats zal heerlijk zijn.

Omdat Paulus citeert uit de Griekse vertaling van het Oude Testament is het niet woord voor woord hetzelfde. Maar de strekking komt overeen. De wortel van Isaï is de Messias, Die zal heersen over de volken en op Hem zullen zij vertrouwen.

Romeinen 15:13: Gebed

13 De God nu van de hoop moge u vervullen met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat u overvloedig bent in de hoop, door de kracht van de Heilige Geest.

Paulus sluit dit hele gedeelte over de sterken en de zwakken met een gebed af. Die God nu, waar de heidenen op hopen (vers 12) is de God van de hoop. Hij alleen kan ons vervullen met blijdschap en vrede in het geloven. Daar bidt Paulus om, dat we overvloedig hoop mogen hebben, een bovennatuurlijke, door de Heilige Geest bekrachtigde hoop.

Tot slot

Met deze verzen sluit Paulus het leerstellige gedeelte van de Romeinenbrief af. Hij heeft geschetst hoe gelovigen in de gemeente met elkaar God kunnen verheerlijken ondanks verschillen in achtergrond. Hij heeft laten zien wat echt belangrijk is en hoe Jezus Christus een voorbeeld is in het dienen en aanvaarden van anderen.

In de volgende studie zullen we de rest van hoofdstuk 15 behandelen.

Heb je een vraag of opmerking over deze studie? Voel je vrij om hieronder te reageren.
Wil je een e-mail krijgen als ik een nieuwe studie heb geplaatst, meld je dan aan via de knop volgen.

Alle studies over de Romeinenbrief zijn hier te vinden: Blog Romeinenbrief